Party, Brownsberg, Botopasi en stroomloos...

Lieve allemaal!
Het is weer hoog tijd om jullie van onze belevenissen op de hoogte te stellen!

Onze laatste week co-schap is eindelijk aangebroken! Na 8 weken ziekenhuis, hebben we het wel een beetje gezien! Gelukkig leven we nog steeds op goede voet met de doktoren en assistentes! Zo goed dat we elke vrijdag getrakteerd worden op echte roti, die ons nu wel een beetje de neus uitkomt... Maar helaas is weigeren echt geen optie, dus even doorbijten!
De arts-assistent heeft ons al uitgenodigd om vrijdag een aantal Parbobiertjes te drinken op de goede afloop, dus het zal weer een mooi feestje worden!

Het grappige aan Suriname is dat er altijd wel iets misgaat...
Zo zaten we tijdens onze eerste dag op de gynaecologie om half elf 's ochtends lekker te chillen in, jawel, een echte co-kamer! We hebben ons al aardig aangepast aan de Surinaamse manier van werken! Dat houdt in: zorg dat je vooral NIET moe wordt! Maar goed, na de eerste slok heerlijke Cola Light ging bij ons het licht uit... en in de rest van het ziekenhuis... Echt briljant, we kwamen niet meer bij! Van noodstroom hebben ze hier, behalve op de OK, nog niet gehoord, dus ook de lift stond stil. Met als gevolg dat al het eten voor de patienten via de trap moet, wat gezien de gammelheid van het ding al een survival op zich is... Ook werden direct alle operaties gecancelled, want vervoer van en naar de OK was er ook niet. Als klap op de vuurpijl waren de enige noodgeneratoren ook uitgevallen, die van de OK... We hopen dus maar niet dat er op dat moment operaties aan de gang waren, best lastig met een zaklampje! Maar zoals met veel dingen hier: je moet er gewoon niet te lang over nadenken!

Een ander voorbeeld... Afgelopen weekend hebben we een fantastische trip gemaakt naar het binnenland. Vertrek zou 's morgens om 8u plaatsvinden... Onze chauffeur luisterde naar de naam Kip... In het busje was plaats voor 6 personen, maar Kip maakte daar met het grootste gemak 9 van! Nog maar net onderweg om 10.15u(!) hoorden we Kip zeggen we even ergens moesten stoppen om een wasmachine op te halen... Natuurlijk dachten we dit verkeerd gehoord te hebben, maar een half uur later zat die wasmachine toch echt op ons dak! De rest van de reis verliep buitengewoon soepel, behalve dan dat er bijna bij elke voorbijganger werd gestopt om een praatje te maken en we die rastamuziek nog steeds niet uit ons hoofd krijgen... Vervolgens eerst nog een supermooie tocht over de Surinamerivier gemaakt voordat we op onze bestemming waren: Hotel Botopassie. Botopasi is een dorpje in het gebied van de overstromingen. Gelukkig is hier bijna tot niets meer van te zien, al heeft het water 5 meter hoger gestaan dan nu. Een Nederlandse vrouw heeft daar een klein hotelletje neergezet , waarvan de opbrengst naar het dorp gaat. De volgende dag hebben we een tocht gemaakt langs een aantal dorpjes, echt heel leuk! Vaak hadden we een stroom kindjes achter ons aan, die steeds bakra, bakra, bakra (blanke) riepen... Sommigen begonnen keihard te huilen toen ze ons zagen; we voelden ons echt schuldig! We doen toch echt ons best om dat witte kleurtje kwijt te raken! Verder nog heerlijk gechilld en uitgerust.
De terugreis was een hele happening! Gelukkig stond Kip ons trouw op te wachten en konden we snel vertrekken. Helaas na vijf minuten het eerste euvel: een lekke band. Volgens Kip niets aan de hand en we mochten lekker blijven zitten. Het verbaasde ons hoe snel het gefixt was en we gingen verder! Onderweg weer een groot aantal mensen opgepikt en de rasta muziek ging weer aan! De weg is niet bepaald een snelweg, dus na een uurtje of 3 hadden we onze powerplate training wel weer gehad... Plotseling klonk er een schreeuw van achteruit, omkijkend zien we al onze bagage 100 meter achter ons op de mooie rode bauxietweg liggen; de achterklep was losgetrild! Gelukkig niets stuk en uiteindelijk 's avonds weer veilig in Paramaribo aangekomen!

Twee weken geleden hebben we een prachtige tour gemaakt naar de Brownsberg en het stuwmeer. Brownsberg is een groot natuurreservaat. Je hebt vanaf de Brownberg een fantastisch uitzicht over het stuwmeer. Op de bodem van het stuwmeer schijnt een heel dorp te liggen. Vanaf de berg zijn we afgedaald naar het stuwmeer. Onderweg lekker gezwommen in een kreek en een flink stuk door de modder moeten banjeren. De modder was op sommige plaatsen zo diep, dat Marjo haar sandalen kwijtraakte en fijn op blote voetjes verder mocht... Maar ook dat hebben we overleefd! Bij het stuwmeer aangekomen, had de bootsman motorpech... Dus we zagen de bui al hangen, weer die berg omhoog! Gelukkig hield de motor het vol tot in het zicht van de haven, maar dat stukje was wel te peddelen!

Maandag gaan we onze vrije dagen goed vieren met een weekje Trinidad en Tobago. Even lekker bijkleuren op een parelstrand, het enige wat Suriname niet heeft!

Internet is ons helaas niet erg gunstig gezind, dus jullie moeten het helaas doen met het kleine aantal op deze site!

En again, we houden jullie op de hoogte!

Bigi bosi,
Marjo en Meer